Glista ludzka- przyczyny, objawy i leczenie

Glista ludzka

Glista ludzka, znana naukowo jako Ascaris lumbricoides, jest pasożytem jelitowym należącym do rodziny nicieni. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn zakażeń pasożytniczych u ludzi, szczególnie w regionach o niskim standardzie higieny i sanitariatów. Glista ludzka może osiągać znaczne rozmiary, dorośli osobnicy często mają od 15 do 35 cm długości.

Cykl życiowy glisty ludzkiej rozpoczyna się, gdy jaja pasożyta, wydalane z kałem osoby zakażonej, dostają się do środowiska. Jaja te dojrzewają w glebie, stając się zakaźnymi. Ludzie zarażają się przez spożycie niedomytych warzyw lub owoców, które zostały zanieczyszczone glebą zawierającą dojrzałe jaja glisty, lub przez bezpośredni kontakt z zanieczyszczoną glebą, co jest szczególnie powszechne u dzieci bawiących się na ziemi.

Po spożyciu dojrzałych jaj, larwy wydostają się z nich w jelitach, przenikają do krwiobiegu i migrują do płuc. W płucach larwy rosną i po kilku dniach wędrują do gardła, skąd są ponownie połykane i docierają do jelit, gdzie osiągają dojrzałość płciową i zaczynają produkować jaja. Ten cykl może trwać od 2 do 3 miesięcy.

Zakażenie glistą ludzką często przebiega bezobjawowo, ale w przypadku cięższych infestacji mogą wystąpić różnorodne symptomy. Do najczęstszych objawów należą problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak ból brzucha, nudności, wymioty, nieregularne wypróżnienia lub biegunka. W przypadku migracji larw do płuc, mogą wystąpić objawy przypominające astmę lub zapalenie płuc, takie jak kaszel, duszność i gorączka. W bardzo ciężkich przypadkach, szczególnie u dzieci, obfita infestacja może prowadzić do zablokowania jelit, a także do poważnych komplikacji, takich jak zapalenie trzustki czy zapalenie pęcherzyka żółciowego.

Diagnoza zakażenia glistą ludzką opiera się na wykryciu jaj pasożyta w kale. Leczenie polega na zastosowaniu leków przeciwpasożytniczych, takich jak albendazol lub mebendazol, które są skuteczne w eliminowaniu dorosłych glist z jelit.

Prewencja zakażenia glistą ludzką opiera się na podstawowych zasadach higieny, takich jak mycie rąk, szczególnie przed jedzeniem i po korzystaniu z toalety, a także staranne mycie warzyw i owoców. W regionach, gdzie glistnica jest powszechna, ważne są także działania na rzecz poprawy warunków sanitarnych, takie jak dostęp do czystej wody i odpowiednie utylizowanie ludzkich odchodów. Regularne odrobaczanie w społecznościach narażonych na zakażenie może również pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się tego pasożyta.